پس از سقوط نظام بعث در عراق ، تولیت آستانه علوی در نظر گرفت که بزرگداشت روز عید غدیر را بصورت همایشی گسترده وبین المللی برگزار نماید. سالها پیش از این ودر دهه های چهل تا پنجاه شمسی ، همایش گسترده ای به مناسبت سوم شعبان ، سالروز میلاد با سعادت امام حسین ع از سوی مرحوم آیه الله العظمی سید محسن حکیم ره در نجف برگزار می گردید که بیاد دارم تمامی خیابانهای پیرامون بارگاه امیر المومنین ع ودر مسیر ورودی میهمانان که از سرتاسر کشورهای اسلامی وبا حضور سران سیاسی وشخصیتهای علمی ودانشگاهی واجتماعی جهان اسلام ونیز شخصیتهای برجسته شیعه از حوزه نجف اشرف وجز اینها تشکیل می گردید ، طاق نصرتها زده شده ودر شب مراسم ،دقیقه به دقیقه ، اتومبیل های شخصیتهای یاد شده تا نزدیک درب مسجد هندی آمده ویکی از فرزندان آیه الله حکیم ودیگر مسوولین مراسم ، به استقبال میهمان می شتافتند ونجف در آن شب ،در جشن وسرور وسخنرانی شخصیتها وسرودن اشعار شاعران ، سپری می گردید که عظمتی برای شیعه وامام حسین ع بشمار می آمد.
چندین دهه به علت فشاربعثیان واختناق سیاسی، جامعه نجف وشیعه بطور کلًی از این فضاها بدور بود.
در فرصت پیش آمده بعد از سقوط رژیم صدام ، نخستین همایش بین المللی کنگره عید غدیر در صحن وسرای حضرت امیر ع برگزار گردید که این کنگره سه سال ادامه یافت وهرسال ، با شکوهتر از سال پیش برگزار می گردید.
اینجانب توفیق آن را داشتم که بسیاری از میهمانان وشخصیت های علمی وحوزوی ودانشگاهی ایران ودیگر کشورهای جهان از مسلمان وغیر مسلمان ، شیعه وسنی ، نمایندگان پاپ وشخصیتهایی همچون نماینده جورج جورداق ،آنتون بارا ، رییس بابتیست های گرجستان ، شخصیت هایی از زیدیه ، بهره های اسماعیلی هندوستان ، دروزهای لبنان ، صوفی ها وجز اینها از ادیان ومذاهب الهی جهان را در این همایش ،میزبانی نموده وبه خدمتگزاری وهماهنگی ملاقات با بزرگان ومراجع وشخصیت های علمی حوزه نجف اشرف را عهده دار باشم. در این همایش که بیش از هزار نفر در صحن مطهر امیر المومنین ع برگزار می گردید ، گاه نزدیک به دویست نفر ویا افزون بر آن را میهمانان خارجی تشکیل می دادند وچه سخنرانیها واشعار ورخدادهای زیبایی را در این همایش ها، از نزدیک شاهد بوده و با سرودن اشعارزیبایی که گاه یک مسیحی ، ویا سخنرانی یک غیر مسلمان وجز اینها از نمایندگان أدیان ومذاهب الهی حاضر در همایش ، اشک شوق در دیدگان حاضر در همایش حلقه می زد.
دعا ونیایش رهبر بابتیست های گرجستان در کنار ضریح مطهر حضرت ، چگونگی ورود نماینده پاپ به درون حرم وزیارت او در کنار بارگاه ودهها بلکه صدها خاطره زیبا را از این گردهمایی ها ، در ذهن داشته ودر مجموعه ای به نگارش در آورده ام که شاید روزی توفیق نشر آن را داشته باشم. همه این شخصیت ها از ادیان ومذاهب الهی جهان ، پیرامون شخصیت برجسته وجهانی أمیر المومنین ع گرد آمده بودند .
همه از أمیر المومنین ع چنان می گفتند ومی سرودند ، که توگویی حضرت از آنِ هریک از آنهاست! بیاد دارم هنگامی که خبرنگار پس از دعا ونیایش زیبایی که رهبر بابتیست های گرجستان در کنار ضریح مطهر انجام داد ! از وی پرسید که شما با حضرت چه راز ونیازی می کردید؟ او پاسخ داد که شما تصور می کنید که صاحب این مقام ! تنها از آنِ شماست؟!
اطلاعات ما از حضرت علی ع ، از آگاهی شما به حضرت مسیح ع بیشتر است.
این پاسخ زیبا را اغلب هنگام دیدارم با مراجع عظام نجف اشرف ودادن گزارش ، عنوان می نمودم.
در سال ۱۳۹۳ شمسی میزبان شخصیت های علمی برجسته ای همچون آیه الله مستجابی ، آیه الله ابراهیم امینی ، آیه الله مصطفی أشرفی شاهرودی ، مرحوم دکتر احمد احمدی ، آیه الله زین العابدین نجفی ، دکتر کمال خرازی ، حجه الاسلام والمسلمین مرسلی ، حجه الاسلام والمسلمین نوری شاهرودی ، دکتر احمد مسجد جامعی ، دکتر نصر الله پورجوادی ، دکتر شفیعی کد کنی ، دکتر علی موسوی گرمارودی ، دکتر ذکاوتی قره گوزلو فرزند مرحوم آیه الله آخوند ملا علی همدانی ، حجه الاسلام والمسلمین حاج شیخ محمد رضا انصاری ، حجه الاسلام والمسلمین حاج شیخ محمد اشرفی شاهرودی ، حجه الاسلام والمسلمین حاج سید مجتبی فقیه ایمانی وجز اینها از دیگر کشورهای جهان همچون اسپانیا ، اندونزی، روسیه ، ایتالیا ،گرجستان ، لبنان ، افغانستان ، ترکیه ، انگلستان ، هلند ، هند، یمن ، کویت ، …بودیم.
با هریک از این بزرگان وشخصیت های ایرانی وغیر ایرانی ، خاطرات زیبا وفراموش نشدنی که بخشی از زیباترین خاطرات زندگی مرا تشکیل می دهد ، را در ذهن خویش داشته وبه ثبت رسانیده ام.
مرحوم دکتر احمد احمدی ، بخشی گسترده از خاطرات همراهی در این سفر را به خود اختصاص داده است.
سادگی ، فروتنی ، خوشرویی ، تواضع ، همراهی ودهها خصلت پسندیده ، درکنار دریای علم وقلم ودانش او ، سرمایه گسترده ای را در او نهفته بود که این ویژگیها ، جاذبه ویژه ای را در سلولهای این مرد بزرگ بوجود آورده بود.
خاطرات فراوانی را از روزی که تلفنی ایشان را برای همایش غدیر دعوت نمودم ، تا حضور در دفتر کار او در ( سمت) ، وهمراهی یکصد وده ساعته با او در این سفر علوی ، یکی پس از دیگری از برابر دیدگان من رژه رفته واز ذهن وخاطره من عبور می کنند.
هرکدام از این خاطرات ، زیبایی خاصً خود را داشته وفروتنی وبزرگواری این شخصیت را به اثبات می رساند.
بیاد دارم از آنجا که همه ساله پیش از آغاز ماه محرم الحرام ، همایشی از سوی موسسه شهید محراب ،آیه الله سید محمد باقر حکیم در نجف برگزار می گردد ، در آن سال نیز بامداد روز پس از کنگره ، این همایش با حضور بیش از هزار طلبه مرد وزن ونمایندگان بیوت مراجع ، به میزبانی حجه الاسلام والمسلمین سید عمار حکیم برگزار بود. در این همایش مبلغین را برای اعزام به نقاط مختلف کشور عراق ، مهیا می ساختند.
از آنجا که حوزویان نجف از حضور شخصیت های علمی به ویژه ایرانی حوزوی ودانشگاهی آگاه گردیده بودند ، از من درخواست نمودند که برای ساعتی، میزبان این عزیزان در این همایش باشند. بنده هم استجابت کرده واز آنجا که میهمانان همگی لطف ویژه ای را به حقیر نشان می دادند ، بامدادان با هماهنگی های لازم این هیأت عالیرتبه رابه این همایش برده وساعتی را در جمع حوزویان جوان نجف اشرف سپری کردیم. در این همایش ، پیامهایی از آیه الله العظمی سید محمد سعید حکیم ، ودیگر آیات عظام حوزه قرائت گردید.
بیاد دارم هنگامی که در ماشین در کنار مرحوم دکتر احمد احمدی نشسته بودم واز حضورشان در این همایش تشکر نمودم ، ایشان با همان لحن آرام ولهجه خاصً ملایری به من فرمودند ، آقای دکتر ، فلسفه این کار شما را درک نکردم! ادب اقتضا می نمود که با شما هماهنگ باشیم لیکن حضورمان در این جمع ، چه اثری داشت ؟
من خدمتشان پاسخ دادم : آقای دکتر ! حوزویان نجف ، این ستارگان وسربازان امام زمان ، امروز احساس نمودند که شخصیت های برجسته حوزوی ودانشگاهی جمهوری اسلامی ایران ، پشتیبان آنان بوده وبا حضورتان در این جمع ، عملا این پیام را به این حضور رسانیدید!
بیاد دارم ناگهان مرحوم دکتر احمدی که سریع الدمعه بودند ، در حالیکه اشک در دیدگانش حلقه زده بود ، به من فرمودند : آری ، آری توجه به این نکته نداشتم.
وچندین بار اقدام مرا مورد تحسین قرار دادند که در هنگام دیدار با شخصیتها ومراجع نجف اشرف ، نیز این نکته وپشتیبانی را در سخنان خود اشاره می نمودند.
لحظات زیبایی را هنگام تشرفش به اعتاب مقدسه عراق ، دیدار با آیه الله العظمی فیاض ، حضور در مسجد شیخ انصاری ، مسجد خضراء ، مسجد طوسی ، مسجد عمران وجز اینها از دیگر مکانهای مشهور ومقدس نجف که هریک یادآور خاطرات بزرگانی همچون مرحوم امام وآیه الله حکیم وآیه الله خویی ، ومسجد خضراء که یادگار پدر شهیدم مرحوم آیه الله حاج شیخ احمد انصاری بود ، او را به جهانی دیگر می برد ودیدگان خیره شده اش به این فضاهای اشاره شده ، نشان از شوق وشعف درونی او داشت.
وی همواره پس از این سفر معنوی وزیبا ، گاه تلفنی وگاه با حضورش در مطب من ، مرا مورد لطف ومحبت خویش قرار می داد وهمواره می فرمود:
حلاوت این سفر ،هیچگاه از خاطره ام محو نمی گردد.
یاد وخاطره اش گرامی باد.
