ترجمه اختصاصی نوریاتو: فریدا کالو که در نیمه اول قرن بیستم زندگی می‌کرد، تاریخ هنر را به گونه‌ای تغییر داد که رویاهایش را در کارهای هنری خودش قرار می‌داد. اتفاقات زیادی مانند تصادف اتوبوس و رابطه‌های عاشقانه‌ای متعدد روی او تاثیر گذاشته‌اند. او از نمادگرایی مسیحی در کنار رویاهای خودش که او آن‌ها را واقعیت می‌دانست در کارهای خودش استفاده کرده است.
پس از دوره‌های افسردگی و چندین سقط جنین، او خودش را وقف حیوانات خانگی اطرافش کرد. فریدا کالو دوست داشت از میمون، مرغ مگس‌خوار، گربه و سگ در کارهای خودش استفاده کند. در یکی از پرتره‌هایی که او از خودش کشیده است، او را با سه میمون عنکبوتی نشان می‌دهد که به عنوان نماد مهربانی و حفاظت فریدا کالو را محاصره کرده‌اند. در مقابل اسطوره‌شناسی مکزیک، میمون‌ها را نماد هوس می‌داند و عموما با همین معنی از آن‌ها استفاده می‌شود.
مطالعه بیشتر: آینده هنر در دستان هوش مصنوعی
فریدا کالو، پرتره از خود با میمون‌ها، ۱۹۴۳، کلکسیون خصوصی
مشهورترین پرتره‌ای که فریدا کالو از خودش کشیده است، “پرتره با گردنبند خاردار و مرغ مگس‌خوار” است. طبق گفته برخی تاریخ‌شناس‌های هنر، کالو قصد داشته است اعلام کند که دوباره زنده شده است و یک زندگی جدید را آغاز کرده است. به عنوان نماد این نظریه، مرغ مگس‌خوار در گردنبند او جای گرفته است. مرغ مگس‌خوار در فرهنگ مکزیک، نماد امید و خوش‌شانسی است. ممکن است شما هم گربه مشکی که نماد بدشانسی است را در پشت شانه چپ فریدا کالو دیده باشید. تفسیرهای مختلفی وجود دارند که می‌گویند مرغ مگس‌خوار، نماد الهه‌ی جنگ در فرهنگ آزتک است. چیزی که از داخل کالو را آزار می‌دهد.
مطالعه بیشتر: مجموعه عکس شکارچیان نهنگ
فریدا کالو پرتره از خود با گردنبند خاردار و مرغ مگس‌خوار، ۱۹۴۹، مرکز هری رنسوم، دانشگاه تگزاس، آستین
دیگر نمادهایی که در این نقاشی استفاده شده‌اند، پروانه و گرنبند خاردار است. پروانه نماد دوباره زنده‌شدن است و احتمالا تولد دوباره فریدا کالو پس از تصادف اشاره دارد. علاوه بر این، گردنبند خارداری که او می‌پوشد، ممکن است نماد تاج خاردار حضرت عیسی باشد که هنگام به صلیب کشیده‌شدن در سر داشت.
ماتیاس گرون‌والد، مسیح روی صلیب، ۱۴۷۰-۱۵۲۸
مطالعه بیشتر: آنسل آدامز و عکاسی از محیط زیست آمریکا
علاوه بر نمادگرایی، کالو یک نقاشی کشیده است که از مسیحیت و نمادگرایی حیوانی در یک سوژه استفاده می‌کند. نقاشی «گوزن کوچک، ۱۹۴۶» اثر فریدا کالو، او را به عنوان یک گوزن که صورت نقاش را دارد به تصویر کشیده است. با این‌حال جزئیات مهم‌تر این نقاشی، آن است که گوزن با پیکان‌هایی شبیه به پیکان‌های استفاده شده در نقاشی سنت سباستین اثر آندره مانتگنا زخمی شده است. در این نقاشی هم به مصلوب شدن و زنده شدن دوباره اشاره شده است.
گوزن زخمی، فریدا کالو، ۱۹۴۶، کلکسیون خصوصی
سنت سباستین، آندره مانتگنا، ۱۴۳۱-۱۵۰۶، موزه لوور، پاریس
نوشته نمادگرایی در هنر فریدا کالو اولین بار در مجله نوریاتو | رسانه جامع هنرهای تجسمی پدیدار شد.
